SOĞUK…
Soğuk bedenimizle algıladığımızdan çok ruhumuzla algıladığımızdır bence..Bazen bir sözle bazen küçücük bir bakışla dahi üşüyebilir insan..En sevdiklerimizden, onların tatlı sözlerinden ve sıcak bakışlarından mahrum kalmak soğukta kalmasıdır yüreğin..Sevdiklerimizin yokluğudur soğuk.. Ölümün soğukluğunun üşütemeyeceği insan, buz kesmeyeceği hiçbir yer yoktur dünyada..Öyle çok üşüten bir yokluktur ki bu; hava 40 derece dahi olsa bitmez, geçip gitmez bir soğukta savunmasızdır hep yürek..Anılar çağırırız imdada, rüyalara sığınırız ama nafiledir, yetmez ısınmaya yetemez..Hep yarımdır artık hayat, göz yarım görür, dil yarım konuşur, el yarım tutar..Ağır olur bir yanımız aksak olur..
Sevdiklerimizi kaybetmek soğukların en büyüğü, en yüksek uğultulusu, en çok üşüteni, en çok acıtandır..Sahip olduğumuz sağlık, varlık, imkan, geride kalan hiçbirşey, hiçkimse yetmez bizi bu soğuktan kurtarmaya..Üşümenin kaçışı yoktur ve hüznün..Mutlu taklidi yaparız oysa mutluluk kaplı hüzündür adımız..Maske takmışızdır ya da gece olup ta el ayak çekilince dost tesellileri sukut edince yapayalnız kaldığımızda daha bir artar soğuk ve maskemizi komidine bırakır soğuğumuzla baş başa kalırız hani odun dolu cayır cayır yanan bir sobanın başucunda olsak bile farketmeyecektir..
Soğuk toprakta sevdiğimiz..
Soğuk yatakta bedenimiz..
Soğuktan da soğuk evimiz..
Kaskatı dururuz öylece..
Bu soğukla yüreğimize yerleşen keder bir süre sonra yüreğimizden taşarak nakış nakış yüzümüze işler..Bakışlarımıza..Taa gözbebeklerimize..Biz nefes aldıkça bizle beraber nefes alamayanın yokluğu büyür ve büyüdükçe yokluk artar soğuk..Aynı toprağa baş koyana kadar terketmez ruhumuzu..
Hep boğazda bir düğüm,
Dil ucunda bir keşke,
Gözlerde en dipsiz kederler,
Kalakalırız acıtan soğukla..
Çünkü hiçbir sarılma sevdiğimizin sarılması değildir artık..Ve bu yüzden ne kadar içten olursa olsun hiçbir sarılma ısıtmayacaktır küçücük bir hatıraya sarılmak dışında..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder